Tek Kişilik Mutluluk

Bu hayatta en çok anneme üzülüyorum , en çok ona , yaşıyor olduklarına ve yaşayacaklarına sızlıyor içim.. ah anne biraz da bana hissettirsen, belli etsen beni ne kadar sevdiğini , başka çocuklara yaptığın gibi.. belki o zaman benim seni bu fırtınalardan kurtarmak için içimden gelip yapamadıklarıma bir kıvılcım olursun, gerçekte yapmayı istediğim şeylere bir umut belki.. ama sen böyle susunca bende hayata gülemiyorum anne..  ne yapsam  memnun edemiyorum seni çünkü tek kişilik mutluluk olmuyor dimi anne? Sadece ben seni mutlu  etsem yetmez ki.. o yüzden boşuna kulaç atıyorum ben annem, ayak bileklerime bağlamışlar en ağır yükü , suyun gücü yok bedenimi yukarda tutmaya , yetmiyor , yetemiyor.. su bana , beni kurtarmaya , ben sana .. yetilmiyor işte.. kimse kimseye yetermiyor bu evde, çok şey de yapılsa , az şeyde..

   Senin için üzülüyorum anne, en çok senin için , bi kere elinin içindeki o mis kokan avcunu koysan kalbime duyarsın, belki yumuşarsın biraz..

Bizim için dua ediyorum anne, hep iyi kal olur mu? Şikayetlerin en bolunu yaptığın kızın bir gün gidecek olsa bile.. iyi ol..