Her konuşmaya başladığınızda, türlü türlü bahanelerle sizi susturan veya dinlemeyi bilmediği için dinlemeyen insanlar olmuştur hayatınızda.
-' ne çok konuştun be!'
-' sen konuşunca başım ağrıyor biliyor musun ?'
-yeter ne uzattın yaa !'
gibi ifadelerle karşılaşmış olabilirsiniz zaman zaman.
Söyleyeceklerinizin bir anafikri varsa güvenin kendinize, bir yolunu bulun ve anlatmaktan çekinmeyin. Şimdilerde büyüyen çocuklar, sırf kendilerini ifade edemedikleri için , birçok sorunla karşılaşıyorlar. Peki daha kendini ifade edemeyen çocuk, bunun içinde oluşturduğu zararları nasıl çözüme ulaştırsın, birde çocuğun derdinden anlamayan bir aile varsa etrafında, o zaman üstün bir zarardayız demektir. Yani çocuk anlatmayı bilmez, fırsatları değerlendiremez, söz hakkı alamaz; etrafındakiler de dinlemeyi bilmez, konuşmaya bayılır ama anafikirsizlikte sınır tanımazsalar sonuç hüsran olur.
Bu zamanın gençleri olarak biz, 10-15 yıl sonrasının yetişkin bireyleri olacağız. Dünyaya yeni bir insan yetiştiren birer ebeveyn belki de.. Biz dinlemeyi bilmeyip, sadece anlatırsak, baş ağrıtırsak, çocuklarımızın gözünde iyi bir anne-baba profili oluşturamayız.
Konuştuğunda anlattığı şeylerde anafikri olmayanların zannetmiyorum dolu konuştuğunu, yani çok konuşmak fazla kelime kullanma sanatı değil, anafikirsiz konuşma sanatsızlığıdır.
Anafikirli cümlelerle , konularla istediklerimizi rahatça beyan edebilelim, o da bizim sanatımız olsun öyleyse!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder